تقدیم به شهید صیاد شیرازی
امیر سرافراز ایران زمین |
سوار خطر نوش فتح المبین |
عقاب سفر كرده خاكیان |
پرستوی نه بام افلاكیان |
ملائك تو را تا خدا برده اند |
ز غربت سوی آشنا برده اند |
شقایق سرشت و شقایق تبار |
حماسی ترین مرد این روزگار |
تو را كوه ها آرزو می كنند |
تو را قله ها جستجو می كنند |
تو با عشق عهدی دگر داشتی |
سفر در مدار خطر داشتی |
به سوگ تو هر بید مجنون گریست |
در آغوش اروند ، كارون گریست |
تو در دل حضوری دگر داشتی |
دلی عاشق و شعله ور داشتی |
خطر، گام های تو را دیده بود |
كه پیوسته بر مرگ خندیده بود |
سفر كردی و ناگهان پر زدی |
شهیدا نه بر لاله ها سر زدی |
به سوگ تو پروانه ها سوختند |
و در شعله ات عشق آموختند |
تو با منطق كربلا سوختی |
كه این گونه آتش برافروختی |
تو چون منطق كربلا داشتی |
چراغ شهادت بر افراشتی |
پرویز بیگی حبیب ابا